donderdag 29 oktober 2015

Terugblik




Deze foto's zijn alweer van een jaar geleden. Ik was heel erg blij toen deze foto van mij werd genomen. Ik had net te horen gekregen dat ik de volgende dag naar huis mocht om even bij te tanken van de eerste chemotherapie (27-9 t/m 4 10 2014), 7/24 uur non-stop.

Het bleek een vergissing te zijn. In de loop van de ochtend kreeg ik te horen dat de behandelende arts me 's middags wilde spreken i.v.m diversen de uitslagen van het bloedonderzoek en het beenmergonderzoek. Het zou een slecht nieuws gesprek worden. De leukemie was weer terug bij af, het was een enorme tegenvaller, voor mij maar ook voor het hele team. Ik slikte de teleurstelling weg en vroeg wat de prognose en mogelijkheden waren. Deze ziekte (AML) en de variant die ik heb zijn zo onvoorspelbaar, er is maar één optie, en dat is zo snel mogelijk doorgaan met een nog zwaardere chemotherapie en daarna meteen een stamceltransplantatie. Als troost mocht ik de volgende dag toch naar huis, de dag erna moest ik me weer melden.

Uiteindelijk is het toch goed gekomen, tot nu toe is de leukemie in remissie. De zekerheid dat het voor eeuwig wegblijft heb je nooit. Ik ben nog steeds aan het herstellen en het zijn kleine stapjes die ik op dit moment maak om er weer helemaal boven op te komen. Voorlopig moet ik nog even geduld hebben met alles wat er nog (medisch technisch) moet gebeuren. Er staat nog 'n beenmergonderzoek op het programma en vanaf januari volgend jaar kan ik eindelijk beginnen met alle inentingen en vaccinatie's die een mens nodig heeft om goed beschermd te zijn. Ik kijk enorm naar uit, om weer terug te gaan naar Zuidoost Azië (vanwege het gunstige klimaat i.v.m mijn polyneuropathie). Als ik niet meer afhankelijk ben van onderzoeken en controles, dan wil ik voor de rest van mijn leven in Thailand gaan wonen. Hopelijk kan ik in 2016 weer voor langere tijd op vakantie in Thailand.

---
pmc © 29 oktober 2015