88

Hiep hiep hoera, i.p.v een kaartje. Misschien hebben ze in de hemel tegenwoordig ook internet.

---
pmc © 22 augustus 2018

Vrijdag

Toeval of niet, gekleurde schaduw in horizontale stroken.

---
pmc © 17 augustus 2018

Terugblik: één jaar geleden

Vandaag precies een jaar geleden was ik opgenomen in het ziekenhuis van het VUmc na aanleiding van de diagnose Acute Myeloïde Leukemie (AML) recidief.
Vandaag lig ik een halve dag voor een kuur met Rituximab (n.a.v hevige Graft versus Host op mijn longen) op de dagbehandeling van de polikliniek Hematologie, locatie VUmc van het Amsterdam UMC.

Het afgelopen jaar was zwaar (en nog steeds), de opname voor de behandeling met chemotherapie van 16 augustus t/m 9 september 2017, en ook de herstelperiode daarna. In december en januari heb ik even kunnen bijtanken en genieten in Thailand. Na mijn terugkomst in februari begon de Graft versus Host pas echt op te spelen, dit allemaal na aanleiding van de Donor Lymfocyten Infusie (DLI) op 13 oktober 2017. Naast een droge mond en ogen (Dry Eye Syndrome) ook afwijkend waardes van de lever en het ferritne (hyperferritinemie t.g.v transfusieverleden). Door de combinatie van GvH en prednison ook osteopenie liet een DEXA meting zien. In april/mei last van de longen, hoesten en benauwdheid.
Op 6 juni SEH i.v.m hevige klachten van benauwdheid en kortademigheid. Volgens het bloedonderzoek en een longfoto niks aan de hand. Waarschijnlijk heeft het te maken met de GvH werd me verteld. Na vervolgonderzoeken Spirometrie (longfunctieonderzoek) CT-scan longen en BAL onderzoek in de maanden juni/juli, uitkomst: Rhinovirus en BOS. Daar word je niet echt vrolijk van, er komt maar geen einde aan. Eerst waren het vooral mijn ogen (en nog steeds eigenlijk), maar nu ook mijn longen, snel buiten adem en geen energie.

Het duurt me te lang, geen verbeteringen en er komt steeds meer ellende bij. Ik heb er geen vertrouwen meer in al die medicijnen en behandelingen. Ik kijk het nog een maandje of twee aan, mocht er dan helemaal geen verbetering in mijn situatie zijn, dan stop ik ermee en vertrek ik naar Thailand.
Het risico's dat ik door een infectie, hoge koorts of doordat de leukemie weer terug komt dood ga heb ik hier ook (dat laatste hangt zowiezo als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd). Dan geniet ik liever nog wat van het leven in Thailand i.p.v te verpieteren van ellende in het koude Nederland.

---
pmc © 16 augustus 2018

Aad Donker

Van 12 juni tot en met 12 augustus 2018 wijdt Museum Jan van der Togt een tentoonstelling aan het werk van Aad Donker. Aanleiding voor de expositie is de nieuwe roman van Eva Posthuma de Boer, En het wonder ben jij, geïnspireerd op het leven van Aad Donker. Samen met Gijs Donker, de oudste broer van Aad, maakte Eva Posthuma de Boer een selectie uit de honderden zelfportretten die Aad Donker schilderde.

Aad Donker (1967 – 1998) verwierf begin jaren negentig met zijn broers Gijs en Justus bekendheid als lid van het kunstenaarscollectief After Nature, waartoe ook Peter Klashorst, Jurriaan van Hall, Bart Domburg en Ernst Voss behoorden. Ze vonden hun inspiratie in de natuur en het expressionisme, en gooiden vooral hoge ogen met live performances, waarbij ze te midden van publiek grote doeken schilderden.

In 1994 werkte After Nature een paar maanden in een galerie in New York. Daar ontmoette Aad Donker zijn grote liefde, de Amerikaanse Amy, dochter van een van de rijkste kunstverzamelaars van dat moment. Toen de turbulente relatie met Amy strandde verloor Aad de grip op zijn leven. Op 31-jarige leeftijd pleegde hij zelfmoord.

Aad Donker documenteerde zijn leven in de vorm van vele dagboeken, brieven en ontelbare zelfportretten. Daarmee liet hij een rijk archief achter dat door Stichting Aad Donker voor deze tentoonstelling is opengesteld.














---
pmc © 1 augustus 2018

Jan Sierhuis

Van 12 juni tot en met 12 augustus 2018 staat het Museum Jan van der Togt stil met een uitgebreid overzicht van de kunstenaar Jan Sierhuis, die dit jaar 90 jaar word met zijn oeuvre, onder de noemer ‘Het atelier van Jan Sierhuis’. De tentoonstelling toont naast werken uit diverse periodes ook foto’s, oude tekeningen en andere memorabele vondsten uit zijn atelier.

In 1948 was Jan Sierhuis (1928) betrokken bij de CoBrA-groep. Hij was echter te jong om lid te worden. Uiteindelijk wist Sierhuis uit te groeien tot een van de meest toonaangevende Nederlandse expressionisten van de twintigste eeuw. “Zonder figuratie heb ik eigenlijk nooit precies geweten waar ik het over moest hebben, een houvast. Het leven is voor mij die kapstok. Van daaruit schilder ik. Nooit vanuit een formalisme of vanuit een theorie.”

Sierhuis verkreeg voor zijn werk de Koninklijke Subsidie voor de Schilderkunst, de Thérèse van Duyl-Schwartze portretprijs. In 1987 werd aan hem de Jeanne Oosting Prijs toegekend. Tevens kreeg hij een eervolle vermelding bij de Prix de Rome. In 2002 werd Sierhuis Officier in de Orde van Oranje-Nassau.

Gelijktijdig met de tentoonstelling wordt de documentaire “Jan Sierhuis zelfportret” (2017) uitgezonden. Daarin kijkt Sierhuis terug – tijdens het schilderen van zijn laatste zelfportret – op zijn bewogen en kleurrijke leven.












---
pmc © 1 augustus 2018